Duda chce odebrać tablice z porozumieniami sierpniowymi

NSZZ „Solidarność” domaga się przeniesienia oryginalnych tablic z 21 sierpniowymi postulatami z Europejskiego Centrum Solidarności do Sali BHP na terenie Stoczni Gdańskiej.

 

 Tablice są dzisiaj własnością Narodowego Muzeum Morskiego, ale historycznie są własnością NSZZ „Solidarność”. Porozumienie w sprawie postulatów zostało podpisane w Sali BHP, tablice były własnością MKS-u, a związek jest następcą MKS-u. I takie mówienie, że my ich nie oddamy, ja powiem krótko: związek zawodowy odpiłował Lenina, to i tak samo tablice odbierze.

Takie stanowisko zaprezentowała Komisja Krajowa „Solidarności”.

Związkowcy z Solidarności uważają, że to w historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej powinny znaleźć się oryginalne tablice z 21 postulatami Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego z sierpnia 1980 r. Obecnie tablice można oglądać w Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku.

Spór o legendarne tablice z postulatami sierpniowymi wybuchł w pierwszych dniach grudnia. Do 2014 r. tablice były w Narodowym Muzeum Morskim. Potem trafiły do Europejskiego Centrum Solidarności. Teraz muzeum, podlegające Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, żąda ich zwrotu. Na to nie chce zgodzić się ECS.

– Nie zgadzamy się, aby tablice trafiły do miejsca, do którego nie wszyscy są wpuszczani. ECS jest efektem pracy świętej pamięci Pawła Adamowicza i świętej pamięci Arkadiusza Rybickiego. Ich wola jest wolą świętą. Chcemy, aby tablice były prezentowane w ECS, miejscu otwartym dla wszystkich – powiedział Basil Kerski.

W 2003 r. tablice zostały wpisane na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.

Poniżej pełen tekst:

21 Postulatów Międzyzakładowego Komitetu trajkowego (Prezydium MKS tworzyli: Wałęsa, dwóch wiceprzewodniczących – Andrzej Kołodziej i Bogdan Lis – oraz Lech Bądkowski, Wojciech Gruszecki, Andrzej Gwiazda, Stefan Izdebski, Jerzy Kmiecik, Zdzisław Kobyliński, Henryka Krzywonos, Stefan Lewandowski, Alina Pieńkowska, Józef Przybylski, Jerzy Sikorski, Lech Sobieszek, Tadeusz Stanny, Anna Walentynowicz i Florian Wiśniewski):

1. Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych, wynikająca z ratyfikowanej przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowych.

2. Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym.

3. Przestrzegać zagwarantowaną w Konstytucji PRL wolność słowa, druku, publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań.

4. a) przywrócić do poprzednich praw: – ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976, – studentów wydalonych z uczelni za przekonania,
b) zwolnić wszystkich więźniów politycznych (w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jana Kozłowskiego, Marka Kozłowskiego),
c) znieść represje za przekonania.

5. Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz publikować jego żądania.

6. Podjąć realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez:
a) podawanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej,
b) umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform.

7. Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku jak za urlop wypoczynkowy z funduszu CRZZ.

8. Podnieść wynagrodzenie zasadnicze każdego pracownika o 2000 zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen.

9. Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza.

10. Realizować pełne zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko i wyłącznie nadwyżki.

11. Wprowadzić na mięso i przetwory kartki – bony żywnościowe (do czasu opanowania sytuacji na rynku).

12. Znieść ceny komercyjne i sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.

13. Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej, oraz znieść przywileje MO, SB i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnej sprzedaży itp.

14. Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 50 lat, a dla mężczyzn do lat 55 lub [zaliczyć] przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn bez względu na wiek.

15. Zrównać renty i emerytury starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych.

16. Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełną opiekę medyczną osobom pracującym.

17. Zapewnić odpowiednią liczbę miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących.

18. Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres trzech lat na wychowanie dziecka.

19. Skrócić czas oczekiwania na mieszkanie.

20. Podnieść diety z 40 zł do 100 zł i dodatek za rozłąkę.

21. Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie 4-brygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy.